Wanneer je net de diagnose ADHD hebt gekregen, kan dat een rollercoaster aan emoties losmaken. Eerst voel je misschien opluchting en herkenning, maar daarna kunnen ook twijfel en onzekerheid toeslaan. Dit proces lijkt op een rouwproces: je laat oude overtuigingen los en ontdekt een nieuw perspectief op jezelf. In deze blog neem ik je mee door de verschillende fases die je kunt doorlopen na het krijgen van een ADHD-diagnose.
1. Opluchting & Herkenning – “Nu snap ik mezelf eindelijk!”
Veel mensen ervaren direct een gevoel van opluchting: “Oh, dit verklaart zoveel!” Alles wat je altijd als persoonlijke tekortkomingen hebt gezien – moeite met focus, snel overprikkeld zijn, een hoofd dat nooit stopt – blijkt ineens een neurologische basis te hebben. Je herkent jezelf in de kenmerken en begrijpt waarom je bepaalde patronen hebt ontwikkeld. Dit kan een gevoel van rust geven, omdat je niet langer hoeft te vechten tegen iets dat simpelweg onderdeel van je werking is.
2. Verdriet & Rouw – “Wat als ik dit eerder had geweten?”
Na de eerste golf van herkenning kan er verdriet opkomen. Misschien voel je spijt over hoe hard je altijd hebt gevochten om ‘normaal’ te functioneren. Je kunt gaan nadenken over gemiste kansen en hoe anders je leven had kunnen zijn als je eerder had geweten dat je ADHD hebt. Ook boosheid kan opspelen: op jezelf, op de maatschappij of op mensen die je struggles niet serieus namen. Dit is een natuurlijke fase waarin je oude pijn loslaat en ruimte maakt voor acceptatie.
3. Twijfel & Imposter Syndrome – “Heb ik het wel echt?”
Na de opluchting kan ineens de twijfel toeslaan: “Misschien is het toch niet zo erg bij mij?” of “Anderen hebben het veel erger, stel ik me niet aan?” Dit wordt ook wel ADHD-imposter syndrome genoemd. Omdat je misschien al jaren hebt geleerd om jezelf aan te passen en door te zetten, voelt het alsof je ADHD niet ‘ernstig genoeg’ is. Maar ADHD is een spectrum: het hoeft niet extreem zichtbaar of destructief te zijn om impact op je leven te hebben. Twijfel is een manier waarop je brein probeert controle te houden, maar je diagnose is niet minder geldig omdat je hebt leren maskeren.
4. Zelfreflectie & Identiteitscrisis – “Wie ben ik echt?”
Nu je weet dat je ADHD hebt, ga je waarschijnlijk nadenken over jezelf: “Welke delen van mij zijn ADHD? Wat is gewoon mijn persoonlijkheid?” Dit kan verwarrend zijn. Je vraagt je misschien af of keuzes die je vroeger hebt gemaakt voortkwamen uit ADHD of uit je intuïtie. Dit is een fase waarin je oude overtuigingen loslaat en op zoek gaat naar een nieuw evenwicht.
5. Acceptatie & Omarming – “Dit ben ik, en dat is oké.”
Langzaam ga je ADHD niet meer zien als iets dat je moet fixen, maar als iets dat bij je hoort. Je ontdekt hoe je jouw unieke manier van denken en voelen kunt omarmen. Je accepteert zowel de uitdagingen als de kwaliteiten die ermee gepaard gaan: creativiteit, intensiteit, hyperfocus en een buiten-de-lijntjes-denken. Dit is het moment waarop je stopt met vechten tegen jezelf en gaat kijken hoe je je leven zo kunt inrichten dat het voor jóu werkt.
6. Onderzoek & Experimenteren – “Wat helpt mij het beste?”
Nu je ADHD volledig erkent, begint een fase van experimenteren. Je ontdekt welke strategieën en hulpmiddelen jou ondersteunen: routines, planningstechnieken, medicatie, mindfulness of therapie. Je leert je brein beter begrijpen en past je leven steeds meer aan op wat bij jou past.
7. Groei & Eigenheid – “Ik ben niet mijn ADHD, ik ben gewoon ik.”
Op dit punt voelt ADHD niet langer als een ‘probleem’ maar als een onderdeel van wie je bent. Je hoeft jezelf niet meer constant te bewijzen en bent milder naar jezelf. Je hebt geleerd hoe je energie en prikkels kunt reguleren en begrijpt waar je grenzen liggen. ADHD definieert je niet – het is gewoon een stukje van het geheel dat jou maakt tot wie je bent.
Wat als je nu twijfelt aan je diagnose?
Als je jezelf nu in de fase van imposter syndrome of twijfel herkent, weet dan dat dit volkomen normaal is. ADHD komt in veel vormen en iedereen ervaart het anders. Het feit dat je ermee hebt leren omgaan, betekent niet dat je het niet hebt. Onthoud:
- ADHD is een spectrum. Er is geen ‘erg genoeg’ om de diagnose te verdienen.
- Jarenlange copingstrategieën kunnen ADHD minder zichtbaar maken, maar dat betekent niet dat de uitdagingen er niet zijn.
- Vergelijk jezelf niet met anderen. Het gaat om hoe ADHD jouw leven beïnvloedt.
Deze fases hoef je niet in een rechte lijn te doorlopen; het is een cyclisch proces waarin je soms terugvalt in twijfel of verdriet. Dat is oké. Elke stap brengt je dichter bij zelfacceptatie en een manier van leven die bij jou past.
Herken jij jezelf in deze fases na een ADHD diagnose? Waar sta jij nu in dit proces? Laat het me weten in de reacties!
No Comments